Κοινωνική παράμετρος
Το κτίριο επιχειρεί να δημιουργήσει έναν φιλικό περιβάλλον καθημερινής ζωής, όπου οι υπαίθριοι εξώστες ενθαρρύνουν την κοινωνική επαφή και την ανάπτυξη κοινών δραστηριοτήτων. Δίνει πολύ μεγάλη σημασία στο να φέρει το όλο συγκρότημα στην ανθρώπινη κλίμακα με διαφορετικό όμως τρόπο από τα δύο που περιγράφηκαν παραπάνω. Βασικό στοιχείο είναι ότι οι αρχιτέκτονες ενδιαφέρονται να σχηματίζουν μία κοινωνική πραγματικότητα που απορρέει από το ίδιο το κτίριο, δηλαδή μέσα στο ίδιο το κτίριο και ανάλογα με τη δομή του διαρθρώνονται κοινωνικοί χώροι, περισσότερο ή λιγότερο ιδιωτικοί. Η διαφορά σε αυτή τη μελέτη των Mvrdv είναι ότι λόγω του ύψους του το κτίριο φαίνεται να αδιαφορεί για τον περιβάλλοντα χώρο, τουλάχιστον στο σύνολό του. Μόνο στη βάση του υποχωρεί για να αφήσει χώρο στις δημόσιες υπαίθριες δραστηριότητες.
Κοινό στα τρία παραδείγματα είναι επίσης το ότι διαπραγματεύονται την έννοια του δρόμου, της επικοινωνίας, είτε αυτή είναι οριζόντια είτε κατακόρυφη ως ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της σύνθεσής τους και ενδιαφέρονται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων κίνησης σε κάθε επίπεδο της κατασκευής. Σε κανένα από τα τρία έργα η μετάβαση από τον ιδιωτικό στο δημόσιο χώρο, δε γίνεται απευθείας, ή περνώντας από ένα κενό. Όλα μεριμνούν για τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου χώρου, ενός χώρου μετάβασης που παίρνει στοιχεία και από το ιδιωτικό και από το δημόσιο.
Επιπλέον και στις τρεις περιπτώσεις δίνεται ένα περιθώριο στο χρήστη να επιλέξει ή να διαμορφώσει τον τόπο κατοικίας του όπως ο ίδιος τον επιθυμεί, και με αυτό τον τρόπο τονίζεται η σημασία στην ταυτότητα του χρήστη
Το κτίριο επιχειρεί να δημιουργήσει έναν φιλικό περιβάλλον καθημερινής ζωής, όπου οι υπαίθριοι εξώστες ενθαρρύνουν την κοινωνική επαφή και την ανάπτυξη κοινών δραστηριοτήτων. Δίνει πολύ μεγάλη σημασία στο να φέρει το όλο συγκρότημα στην ανθρώπινη κλίμακα με διαφορετικό όμως τρόπο από τα δύο που περιγράφηκαν παραπάνω. Βασικό στοιχείο είναι ότι οι αρχιτέκτονες ενδιαφέρονται να σχηματίζουν μία κοινωνική πραγματικότητα που απορρέει από το ίδιο το κτίριο, δηλαδή μέσα στο ίδιο το κτίριο και ανάλογα με τη δομή του διαρθρώνονται κοινωνικοί χώροι, περισσότερο ή λιγότερο ιδιωτικοί. Η διαφορά σε αυτή τη μελέτη των Mvrdv είναι ότι λόγω του ύψους του το κτίριο φαίνεται να αδιαφορεί για τον περιβάλλοντα χώρο, τουλάχιστον στο σύνολό του. Μόνο στη βάση του υποχωρεί για να αφήσει χώρο στις δημόσιες υπαίθριες δραστηριότητες.
Κοινό στα τρία παραδείγματα είναι επίσης το ότι διαπραγματεύονται την έννοια του δρόμου, της επικοινωνίας, είτε αυτή είναι οριζόντια είτε κατακόρυφη ως ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της σύνθεσής τους και ενδιαφέρονται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων κίνησης σε κάθε επίπεδο της κατασκευής. Σε κανένα από τα τρία έργα η μετάβαση από τον ιδιωτικό στο δημόσιο χώρο, δε γίνεται απευθείας, ή περνώντας από ένα κενό. Όλα μεριμνούν για τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου χώρου, ενός χώρου μετάβασης που παίρνει στοιχεία και από το ιδιωτικό και από το δημόσιο.
Επιπλέον και στις τρεις περιπτώσεις δίνεται ένα περιθώριο στο χρήστη να επιλέξει ή να διαμορφώσει τον τόπο κατοικίας του όπως ο ίδιος τον επιθυμεί, και με αυτό τον τρόπο τονίζεται η σημασία στην ταυτότητα του χρήστη
Μορφολογική παράμετρος
Κοινή επίσης είναι και η μορφολογία των κτιρίων. Η έννοια της μονάδας, που συνδυάζεται με διαφορετικούς την κάθε φορά τρόπους και επεκτείνεται αποτελεί τη βάση της σύνθεσης, ειδικά στο Habitat ’67 του Moshe Safdie και στο Rodovre Skyvillage των MVRDV. Δείχνει το πόσο ένα πολύ καθορισμένο σχήμα μπορεί να δημιουργήσει πολυπλοκότητα και διαφοροποιήσεις των χώρων που δημιουργούνται στο εσωτερικό και εξωτερικό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου